Een materialistisch kinderspel?
Hoe de traditie van de Sint ontstond als een feest voor de armen (1500) eindigt in een materialistisch kinderspel (2013).
Wie kan het zich nog herinneren? Als kind, voor je ging slapen "De Schoen" zetten met allerlei versnaperingen voor het paard en een lief briefje voor de Sint, in de hoop een zo groot mogelijke vergoeding hiervoor terug te krijgen. Het liefst veel van alles zodat je de hele dag weer zoet was.
Prachtige traditie waarin kinderen meegenomen worden in een eindeloze fantasiewereld maar waar eindigt het?
In een steeds meer materialistisch wordende maatschappij, worden de verlangens en wensen van de lieve kindertjes ook steeds groter. Waar men 50 jaar geleden blij was met een stuk speculaas en een mandarijntje op pakjesavond, zetten kinderen nu gierig iedere dag hun schoen sinds de Sint het land is binnengekomen. Als klapper op de vuurpijl staat er liefst dan nog een hele jutten zak voor de deur op pakjesavond.
Toch kan ik niet anders dan eerlijk zeggen dat ik dit als kind prachtig vond. Het ene na het andere cadeautje vol overgave van zijn inpakpapier ontdoen en steeds denkend "wat zou er in het volgende pakje zitten"?
Wie wilt zijn kinderen nu niet die ene keer per jaar eens goed verwennen en stralende gezichtjes zien van geluk? Wat ik me afvraag is of die stralende gezichtjes met rode wangen niet komen door de overvloed aan cadeaus? Is het niet nog veel mooier om kinderen een feest te laten vieren zonder te veel overdaad van materialisme? Kinderen van de toekomst, te leren hoe je tevreden moet zijn met weinig spullen maar het samenzijn en de warmte van elkaar op een avond als pakjesavond veel gelukmakender is?
Hoe dan ook, ik wil iedereen een gezellige en warme pakjesavond toewensen met uiteraard enkele lieve cadeautjes.
Pakjesavond 1670-1675
Pakjesavond 2012
