Examenstress #freedom
Als ik de afgelopen maand in woorden moet beschrijven kan ik op niet veel anders komen dan dat het een soort gevangenis was. Ik heb mezelf uitgesloten van de buitenwereld om hard te kunnen werken aan enkele voldoendes om het eerste semester af te ronden. Ik kan helaas nu geen garantie aan zowel jullie als mijzelf geven dat ik daadwerkelijk dan ook voldoendes behaald zal hebben.
Ik heb dan ook niet dagen van 9 tot 9 geleerd, dat gaat uiteraard niet. Ik heb wel dagen van 9 tot 11 uur in de avond op een stoel gezeten en “te” vaak gestaard naar de bergen literatuur. Vaak last hebbend van concentratieproblemen. De regel “ik neem een kwartiertje pauze per drie uur”, is bij mij meer “10 minuten leren en 10 pauze” oftewel “½”, waarmee ik wil zeggen dat ik zo snel afgeleid ben als dat ik aan het leren ben. Ondanks dat ik toch in tijd uitgedrukt, veel pauze gehad heb, kon ik het mezelf niet gunnen om iets buiten de deur te gaan doen. Het is dan ook een hele bewuste keuze van mij geweest om terug te gaan studeren en nu is dan het moment dat ik heel hard aan mezelf moest bewijzen dat ik dat kan.
Af en toe meende ik dat ik doordraaide en bijna wist ik hoe het voelde om een soort “Einstein-figuur” te zijn omdat ik kratsend door mijn haren, denkend en rollend met mijn ogen verbanden was aan het leggen in de literatuur. Het is dan ook zwaar, die Belgische examens. Ik moet nu nog precies één week volhouden en dan ga ik na een goede nachtrust, gehuld in mijn mooiste kleding, door de stad wandelen. Ergens lunchen met een vriendin en vooral heel veel drinken zodat ik weer een goede nachtrust gegarandeerd krijg en om te vieren dat ik weer vrij ben. Voor zolang dat duurt althans.