Filmrecensie: The Fruitvale station
Vanavond gezien in “Het Stuk” in Leuven.
Een pakkende film waarvan het einde al staat, geboeid door elke minuut. Een waargebeurd verhaal dat slechts vijf jaar geleden plaatsvondt.
Kijkend naar het verhaal van Oscar Grant, die zijn laatste dag leefde, zonder dat iemand dit wist. Het verhaal sleepte mij mee en liet mij een vader, man en zoon zien die al zijn rollen goed wilde vervullen. Dit niet zonder slag of stoot. Een jongen, amper 22 jaar, die heel goed wist wat goed en slecht was. Op nieuwjaarsdag, toen Oscar Grant na het vieren van Oud&Nieuw onwillig bij een gevecht in de metro betrokken raakte, leidde dit tot een arrestatie met een overvolle metro als getuige waarbij in een onbegrijpelijk moment, een politieagent Oscar Grant koelbloedig in de rug schoot. Dit leidde tot zijn dood op één januari 2009.
De film maakt veel emoties bij me los. Over hoe mensen hun machtspositie misbruiken, discriminatie en dat sommigen mensen in de wereld in een uitzichtloze en moeilijke situatie zitten.
De film daarentegen, wilt niks vertellen over discriminatie, toch voelde ik dit. Bij het zien van het fragment waarin ze Oscar op de grond duwden en tegen hem tekeer gingen voor het schot gelost werd, is niet anders te beschrijven dan onmenselijk.
Een film die je weer laat beseffen dat er nog heel veel verbeter kan en moet worden op deze kleine aardbol.
De politieagent die beschuldigd werd van moord, kreeg amper twee jaar celstraf en werd vervroegd vrijgelaten. Dit in een land als Amerika dat toch bekend staat om zijn rechtvaardige en zware straffen. Onbegrijpelijk.
Deze film kreeg in januari de Grote Jury Prijs op het Sundance Film Festival en kreeg ook een prijs op het filmfestival in Cannes afgelopen mei in de categorie voor beste eerste film van de maker Ryan Coogler.
Deze film staat in mijn geheugen gegrift. Nu te zien in de bioscoop.