Fini! De Belgische examens zijn "voor nu" voorbij
Het zit er op!
Nog nooit heb ik een langdurige, intieme en heftige relatie als deze gehad met mijn schoolboeken. Het was heftig en soms moeilijk om door te blijven gaan. Ik heb momenten gehad dat ik het heel goed begreep dat mensen stoppen op dit punt van hun studie. Het is niet eens zo zeer wat je moet leren maar hoelang het hele proces duurt. Een dagje "chillen" zat er niet meer in, je hebt de examens om de hoek loeren. Ik wou er echt heel erg voor gaan maar gevoelsmatig heb ik enkele keren de bodem van de put gezien.
Nu ik de finish bereikt heb, ga ik weer relativeren en bedenk ik me dat het allemaal zo erg nog niet was en ik het ook wel lekker vond om een streven te hebben. Dat streven valt zo na een laatste tentamen van je schouders. Je loopt dan na twee maanden school en stress, het lokaal uit, wetende dat het voor nu voorbij is. Dat was raar! Ik voelde me helemaal niet vrij als een vogeltje of lichtvoetig. Het was eerder het tegenovergestelde, mijn voeten zo zwaar als lood, mijn ogen “op half 9” met van die donkere kringen eromheen, je noemt ze wallen. Blij dat ik mijn voordeur gehaald had, liep ik als een zombie mijn studio binnen die allesbehale opgeruimd was.
Het was zaterdag, 11 uur in de ochtend en het voorgenomen idee om mijzelf “sexy as hell” te maken, ging beetje bij beetje varen. Ik bedacht me zittend en om me heen kijkend, zo’n 5 minuten, dat het tijd was voor de grote schoonmaak. Niet van mezelf maar van mijn kleine “paleisje”. Zodoende, heb ik de hele middag intensief staan schoonmaken met de radio luidgalmend. Het klinkt misschien voor sommige raar maar opeens voelde ik die bevrijding wel. Heerlijk, tijd hebben om alles schoon te maken en nog belangrijker voor mij, de boel eens om te gooien, beetje decoratief en creatief bezig te zijn.
Dit deed ik als kind al, zodra ik de stofzuiger in mijn hand had om mijn ouders een handje te helpen, stond ik een half uur later de bank en eettafel te verschuiven om de boel een metamofose te geven. Ik hoor jullie denken: “misschien is zij de verkeerde studie gaan doen?”.
Nee, ik zit helemaal op mijn plek. Dat stoffige huishoudelijke karakter inclusief het feit dat ik graag kook zie ik als een soort hobby. Mijn creativiteit komt hier duidelijk wel in terug en dat is een mooie pré voor mijn toekomstige, "ik weet nog niet welke", carrière.